"sevgi, saygı, minnet öğretilmez, hissedilir." cümlesinin gerçekliğinin yürüyüp giden insanlarca ispatlandığı gün; her sene takvimim bu tarihi*, saatim dokuzu beş geçeyi gösterdiğinde sirenlerin, kornaların, vapur düdüklerinin etrafımdan değil de içimden geldiğini sanıp, saplanır kalırım olduğum yere... Eşşek kadar oldum, hala gözümden bir damla yaş süzülmeden geçmez o bir dakika, bir garip olurum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder